مهندسی بافت به معنی ترمیم و جایگزینی بافت های آسیب دیده است که به ترکیبی از سلول ها، عوامل رشد و داربست های متخلخل نیازمند است. داربست ها، به عنوان یکی از مهم ترین اجزاء در مهندسی بافت، به شکل الگویی برای بازسازی بافت و القاء و هدایت رشد بافت های جدید و زیست فعال مورد استفاده قرار می گیرند. یک داربست ایده ال در مهندسی بافت با تقلید از ماتریکس خارج سلولی، محیطی مناسب برای چسبندگی، رشد و تکثیر سلول ها فراهم می آورد. هم چنین داربست ها به عنوان حاملی برای انتقال کنترل شده داروها و پروتئین ها مورد استفاده قرار گرفته اند. انواع متعدد و متنوعی از داربست های متخلخل با استفاده از مواد زیستی و سنتزی و نیز تکنولوژی های ساخت متفاوت تاکنون معرفی و مطالعه شده ند. نانوالیاف ها از انواع داربست هایی هستند که مورد توجه زیادی قرار گرفته است. ساختار سه بعدی بسیار متخلخل به همراه حفره های به هم پیوسته با توانایی انتقال مواد غذایی و مواد زاید و هم چنین نسبت سطح به حجم بالا از مهم ترین مزیت های داربست های نانوالیافی است. از میان روش های مختلف تولید داربست های نانوالیافی، الکتروریسی به دلیل سهولت و کنترل بیشتر بر روی پارامترهای موثر، عموما به سایر روش ها ترجیح داده می شود. آنالیز پارامترهای مختلف داربست جهت استفاده در کاربردهای مختلف حایز اهمیت می باشد. در این مرکز تست های اندازه گیری میزان تخلخل با استفاده از روش جابجایی حلال اتانول، نرخ تبادل بخار آب و توانایی جذب آب داربست انجام می گیرد.
تست تخلخل داربست با استفاده از روش Liquid displacement method
حداقل وزن داربست موردنظر کمتر از 1 میلی گرم نباشد و به راحتی از روی فویل جدا شود. همچنین بدون سوراخ و پارگی باشد.
تست نرخ تبادل بخار آب برای داربست ها (Water vapor transmission rate)
حداقل وزن داربست موردنظر کمتر از 1 میلی گرم نباشد و به راحتی از روی فویل جدا شود. همچنین بدون سوراخ و پارگی باشد.
داربست موردنظر باید با سطح مقطع دایره و 2 سانتیمتر مربع باشد.
تست توانایی جذب آب داربست ها (Water uptake ability)
حداقل وزن داربست مورد نظر کمتر از 1 میلی گرم نباشد و به راحتی از روی فویل جدا شود. همچنین بدون سوراخ و پارگی باشد.
مهندسی بافت به معنی ترمیم و جایگزینی بافت های آسیب دیده است که به ترکیبی از سلول ها، عوامل رشد و داربست های متخلخل نیازمند است. داربست ها، به عنوان یکی از مهم ترین اجزاء در مهندسی بافت، به شکل الگویی برای بازسازی بافت و القاء و هدایت رشد بافت های جدید و زیست فعال مورد استفاده قرار می گیرند. یک داربست ایده ال در مهندسی بافت با تقلید از ماتریکس خارج سلولی، محیطی مناسب برای چسبندگی، رشد و تکثیر سلول ها فراهم می آورد. هم چنین داربست ها به عنوان حاملی برای انتقال کنترل شده داروها و پروتئین ها مورد استفاده قرار گرفته اند. انواع متعدد و متنوعی از داربست های متخلخل با استفاده از مواد زیستی و سنتزی و نیز تکنولوژی های ساخت متفاوت تاکنون معرفی و مطالعه شده ند. نانوالیاف ها از انواع داربست هایی هستند که مورد توجه زیادی قرار گرفته است. ساختار سه بعدی بسیار متخلخل به همراه حفره های به هم پیوسته با توانایی انتقال مواد غذایی و مواد زاید و هم چنین نسبت سطح به حجم بالا از مهم ترین مزیت های داربست های نانوالیافی است. از میان روش های مختلف تولید داربست های نانوالیافی، الکتروریسی به دلیل سهولت و کنترل بیشتر بر روی پارامترهای موثر، عموما به سایر روش ها ترجیح داده می شود. آنالیز پارامترهای مختلف داربست جهت استفاده در کاربردهای مختلف حایز اهمیت می باشد. در این مرکز تست های اندازه گیری میزان تخلخل با استفاده از روش جابجایی حلال اتانول، نرخ تبادل بخار آب و توانایی جذب آب داربست انجام می گیرد.
تست تخلخل داربست با استفاده از روش Liquid displacement method
حداقل وزن داربست موردنظر کمتر از 1 میلی گرم نباشد و به راحتی از روی فویل جدا شود. همچنین بدون سوراخ و پارگی باشد.
تست نرخ تبادل بخار آب برای داربست ها (Water vapor transmission rate)
حداقل وزن داربست موردنظر کمتر از 1 میلی گرم نباشد و به راحتی از روی فویل جدا شود. همچنین بدون سوراخ و پارگی باشد.
داربست موردنظر باید با سطح مقطع دایره و 2 سانتیمتر مربع باشد.
تست توانایی جذب آب داربست ها (Water uptake ability)
حداقل وزن داربست مورد نظر کمتر از 1 میلی گرم نباشد و به راحتی از روی فویل جدا شود. همچنین بدون سوراخ و پارگی باشد.