کشت سلول (Cell Culture) به فرایند کشت سلول های پروکاریوتی و یا یوکاریوتی در یکمحیط کشت، گفته‌می‌شود. این اصطلاح بیشتر در مورد کشت سلول های جانوران پر سلولی کاربرد دارد. در این فرایند یاخته‌ها در محیط آزمایشگاهی (In vitro) و تحت شرایط کنترل شده رشد داده می‌شوند، شرایط کشت سلولی برای هر گونه از جانداران می‌تواند متفاوت باشد. محیط کشت حاوی مواد مغذی مانند اسیدهای آمینه، کربوهیدرات‌ها، ویتامین‌ها و مواد معدنی فاکتورهای رشد و می باشد. از انکوباتور برای تنظیم دمای محیط کشت ترکیب گازهایی مانند CO2 و O2 در جهت بهینه‌سازی شرایط محیط کشت استفاده می‌شود. هم‌چنینpH وفشار اسمزی محیط نیز گاهی در فرایند کشت سلول با اهمیت تلقی می‌شوند. اکثر سلول ها برای رشد به یک سطح یا یک بستر مصنوعی (کِشت چسبنده یا تک لایه) نیاز دارند در حالی که برخی دیگر توان رشد به صورت شناور آزاد در محیط کشت را دارند. در صورت کم بودن تراکم سلولی در محیط کشت سلول ها توانایی تکثیر خواهند داشت بنابر این در صورت تراکم بالی سلول ها لازم به پاشاز دادن سلول ها امری ضروری می باشد. تراکم بالای سلولی مانع از تماس سلول ها ( سلو ل های چسبنده)با بستر کشت شده و در نتیجه تکثیر سلولی متوقف می شود.
يكي از اهداف كشت سلولي مطالعه سلولها از نظر نحوه رشد، نيازهاي غذايي و علـل توقـف رشد آنهاست. از دیگر اهداف کشت سلول می توان به مطالعه تکوین جانوران و انسان اشاره کرد. به کمک کشت سلولی می توان بستری برای تمایز سلول ها به دیگر سلول ها مهیا کرد .
سلول های کشت داده شده را می توان در دمای بسیار پایین به صورت منجمد نگه داری کرد. چنین شرایطی باعث حفظ رشد سلول ها می شود و در زمان مناسب با ذوب کردن سلول ها و کشت مجدد آنها می توان بررسی ها را ادامه داد. انجماد سلولی از پیر شدن سلول ها نیز جلوگیری می کند.
تصویر محصول
