تمایز سلول بنیادی به چربی و رنگ آمیزی اویل رد

یکی از معیارهای مزانشیمی بودن سلول­های بنیادی استخراجی، قابلیت تمایز آن­ها به بافت چربی هست. هم چنین با افزایش مدت زمان کشت سلول­ها و افزایش پاساژ سلولی، قابلیت تمایزی سلول­های بنیادی کاهش می یابد و به همین دلیل معمولا باید بلافاصله بعد از ریکاوری سلول­ها، قابلیت تمایزی آن­ها به بافت­های استخوانی، غضروفی و چربی ارزیابی شود و به همین دلیل سلول­ها طی یک بازه زمانی 21-14 روزه تحت تیمار با محیط تمایز چربی قرار می­گیرند. اویل رد (Oil Red) یک لیزوکروم محلول در چربی می باشد که حلالیت بسار بالایی در مواد لیپیدی دارد و قطرات روغن بوسیله این رنگ آمیزی به رنگ قرمز قابل رویت می باشند.

بنابراین سلول­ها طی یک بازه زمانی تحت تیمار با محیط تمایزی چربی قرار می­گیرند که شامل محیط DMEM حاوی FBS و فاکتور های اصلی تمایز به چربی می باشند. این فاکتور ها عبارتند از:

Indomethacin

IBMX (3-isobutyl-1-methylxanthine)

Insulin

Dexamethasone

 برای تایید تمایز چربی، سلول­های تمایز یافته بعد از فیکس شدن مورد رنگ آمیزی با رنگ اویل رد قرار می­گیرند. پس از طی شدن مراحل رنگ آمیزی  توسط میکروسکوپ اینورت از سلول های تمایز یافته عکسبردلری می شود و نتایج به صورت کیفی گزارش می شود .  شدت رنگ با میزان واکوئل های چربی تشکیل شده در سلول نسبت مستقیم دارد.

آدیپوسیت­ها نقش حیاتی را در حفظ تعادل انرژی بازی می­کنند. رشد بافت چربی شامل افزایش اندازه آدیپوسیت و تشکیل آدیپوسیت­های جدید از سلول­های پیش ساز است. طی فرایند تمایز آدیپوژنیک سلول­های بنیادی، رشد این سلول­ها متوقف می­شود و آن ها دچار تغییراتی در سطح مولکولی و فنوتیپی می­شوند. طی تمایز آدیپوژنیک در سطح مولکولی بیان ژن­های PPARγ و C/EBP افزایش می­یابد. رشد و تمایز سلول­ها از نظر میکروسکوپی با تشکیل واکوئل­های مملو از چربی (از نوع تری گلیسرید) همراه است.